De Kloosterbunker ligt in een groene omgeving, maar wel geordend. Toen de wijk meer dan vijftig jaar geleden werd aangelegd, zijn die bomen geplant. Hier vlakbij is een weg met zes rijen platanen, je waant je in het zuidelijke buitenland.
Een paar honderd meter hier vandaan is een oertuin, daarin wordt niet geschoffeld of gezaagd. Of onderhouden.
Op het plein voor de hal van de Kloosterbunker staan fietsen in rekken geparkeerd, een paar. Naast een van die fietsen is tussen de betonnen tegels een jonge boom zich aan het ontwikkelen, zo’n anderhalf meter hoog al, takken rond het frame van de fiets. Het is een bijzonder gezicht.
Het roept ook vragen op: wordt die fiets niet gebruikt. Is de eigenaar vertrokken? Tot wanneer mag die boom er blijven staan? Gaan de plantsoenarbeiders ‘m rooien? Gaat de oertuin uitbreiden?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie