Vandaag is een man tot president benoemd van misschien wel het machtigste land op aarde. Hij beledigde de afgelopen maanden op een verschrikkelijke manier – nog erger dan Geert Wilders deed met zijn Marokkanen-uitspraak- vrouwen, andersdenkenden, homo’s, mensen met een andere afkomst, vluchtelingen, politici, journalisten, moslims, Mexicanen, witte en donkere en arme mensen en zo meer. Er is geen indicatie dat hij zich in de toekomst anders zal gedragen of denken. Misschien kan hij dat ook niet, zit racisme en beledigen in zijn genen.
Deze man is zonder een onderzoek en attest van een psychiater benoemd. Hij heeft als president de mogelijkheid om atoomraketten af te laten vuren.
De commotie over zijn uitspraken is wat weggeëbd nu de koersen op de beurzen door zijn uitlatingen over de economie stijgen; maar gezegd is gezegd. Gekwetst is gekwetst.
De Tibetaanse regering-in-ballingschap heeft deze man gefeliciteerd met zijn benoeming en zegt te hopen dat de nieuwe president de Dalai Lama zal ontvangen. Hoe wanhopig moet je zijn om dat te wensen.
Ik heb vandaag zijn inauguratie bewust niet gezien- deze ziekmakende man verdient geen enkele aandacht, maar moest denken aan de slotregels van het gedicht van H.M. van Randwijk over het verzet in de Tweede Wereldoorlog, in Bericht aan de levenden. ‘Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.’ Amerika koos een racist, laat in godsnaam anderen het licht van medemenselijkheid, liefde, empathie en compassie brandend houden. God bless America.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.
