Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

Wanneer we zorgvuldig het vergankelijke aspect van de menselijke wezens overwegen, – dat onbestendig is- zoals een illusie in zijn begin, in zijn midden en in zijn einde – en dat wat onbestendig is, dat is onze levensverwachting in deze wereld. Zo hebben we nooit gehoord van iemand die dit menselijke lichaam 10.000 jaar lang zou behouden hebben.

Onze levenstijd gaat razendsnel voorbij en wie van ons bereikt de leeftijd van 100 jaar? Ik ben het of jij bent het die eerst zal gaan, – maar we weten niet of dit vandaag of morgen zal zijn. Het leven is broos, – zoals de dauwdruppels rond de voet van planten, of zoals de druppeltjes aan het uiteinde van de bladeren. Daardoor zijn we zoals we zijn: ’s ochtends stralend van leven, en ’s avonds nog slechts wat witte asse.

Nauwelijks worden we aangesproken door de wind van de onbestendigheid, of onze ogen sluiten al. Wanneer die laatste adem ons ontglipt, verandert de uitstraling van gezondheid tot ijlheid en de levenstrilling verlaat ons. Dan komen onze vrienden en familieleden bij elkaar en ze hebben goed treuren en jammeren – dat verandert niets aan de toestand.

In het onvermogen de dingen te laten voor wat ze zijn, begeleiden ze ons lichaam naar het crematieveld, -waar het verdwijnt als een rookkolom midden in de nacht, – en niets dan witte asse blijft over. Zeggen dat onze situatie jammerlijk is, – dat is slechts een ijdel beginwoord.

Daarom: vermits de vergankelijkheid van de menselijke wezens eigen is aan deze wereld, waar zowel oud en jong onbestendig zijn, – zouden wij allen ons moeten spoeden om ons in gemoed het grote belang te vestigen van het komende leven in een bestendige wereld – en de Nembutsu uitspreken in diep en onbegrensd vertrouwen in het Oneindige Boeddhaschap, Amida Buddha.

Rennyo Shõnin.

De moeder van een vriendin van Chef is overleden, zij had een groot, warm en liefdevol hart. Ze hielden van elkaar.