Soms verdwijnen er mensen uit het leven van Chef. Ze zijn er wel, hij kijkt ernaar, maar ze zijn dan gewoon weg, terwijl Chef weet dat hij ze eigenlijk zou moeten zien. Nee, Chef kijkt nooit naar horrorfilms of doet niet aan paranormale zaken. Maar het zijn wel vreemde dingen die hij ziet, of eigenlijk niet ziet. Misschien zijn ze wel gewoon te verklaren, of heeft hij een nieuwe bril nodig.
Al vrij lang geleden nam Chef in het buitenland afscheid van vrienden, een man en een vrouw, een echtpaar. Ze stonden hem op een grasveld uit te zwaaien, Chef draaide zich een paar keer om en zwaaide terug. Ineens zag hij de man niet meer, alleen de vrouw, ze zwaaide. Waar de man had gestaan zag Chef een zwart gat, iets anders kan hij het niet noemen. Een paar weken later lag de man dood op dat stukje gras.
Onlangs keek Chef in de binnenstad van Bunkerstad een vriendin na waar hij mee had geluncht. Hij zag haar lopen langs de huizen van de straat, ze werd steeds kleiner. Opeens was ze weg. Chef dacht: misschien een zijstraat in of bij haar auto gearriveerd. Ze zwaaiden niet naar elkaar, hadden afscheid genomen maar de vriendin keek niet om. Chef keek haar na, een vrouw in een voor haar vreemde stad. Die dingen gebeuren in het leven van Chef.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.