Wie de media volgt ervaart een uitzichtloze situatie, zowel op landelijk als internationaal niveau. De terreur slaat overal ongrijpbaar toe. We zien ook overal baldadigheid, agressie, wanhoop en machteloosheid. Het aantal vechtscheidingen neemt niet af. Drie van de vijf huwelijken lopen vast, vaak met tragische gevolgen.
Onlangs wist een diep teleurgestelde jonge vader zich geen raad en doodde eerst de moeder om vervolgens zelf met hun kind vanaf het balkon de dood tegemoet te springen. Het aantal zelfdodingen in Nederland is nog steeds hoog, vooral onder jongeren. Ze weten geen raad meer en zijn wanhopig. Agressie lijkt op verschillende terreinen van de samenleving onbeheersbaar en de politiek is vaak machteloos en verdeeld.
Op landelijk niveau wordt de saamhorigheid ondermijnd door tegenstrijdige partijbelangen. Op internationaal niveau slaagt men er evenmin in om tot eenheid te komen. De chaos in het Midden- Oosten en in verschillende Afrikaanse landen is onbeheersbaar. Bij velen ontbreekt de moed om aan de toekomst te denken. Alles lijkt uitzichtloos en de mensen worden wanhopig, onverdraagzaam en agressief. Is er nog hoop?
Ondanks al deze uitzichtloosheid is er zeker nog altijd hoop. Dat hebben de overlevenden van de concentratiekampen getoond. Ook in zo’n situatie beschikt de mens nog over een oersterk overlevingsinstinct. Dat is de vriendschap en de liefde voor de medemens. In ieder mens leeft er nog steeds een diep verlangen naar zingeving door relaties met andere mensen. Een baby die geen liefde krijgt gaat dood, want liefde is het belangrijkste voedsel om te overleven.
In elk mensenhart leeft er een fundamentele behoefte om zich bij iemand anders thuis te voelen. Dat gebeurt van mens tot mens, maar heeft ook een grootschalige uitwerking. Uit getuigenissen van mensen uit de vluchtelingenopvang blijkt, hoe gelukkig je een vluchteling kunt maken door eenvoudig aandacht aan iemand te besteden.
Ondanks alle ellende in de vluchtelingenkampen amuseren de kinderen zich door in vriendschap met elkaar te spelen. Een vriendelijk woord of aandacht voor de ander werkt aanstekelijk in het netwerk van menselijke relaties en groeit vanzelf verder uit naar een netwerk van vriendschap. Ondanks de uitzichtloosheid van de chaotische situatie beschikken we nog steeds over een machtig wapen dat niets kost: aandacht, vriendschap en liefde.
Sjoerd zegt
‘3 op de 5 huwelijken lopen vast’ ???
Voor zover mij bekend is, betreft het ongeveer 35% van de huwelijken, daarbij inbegrepen alle personen die voor de 2de, de 3de, de 4de of in meer zeldzame gevallen zelfs voor de 5de keer huwen en scheiden.
Dat betekent dat een zeer ruim deel van de voor het eerst gehuwden bij de partner blijft en in veel gevallen probeert de relatie tot een succes te maken. Wellicht bij tijd en wijle met vallen en opstaan.
Het aantal misdaden, met name de ernstigste, daalt al jaren gestadig.
Gevangenissen worden meer en meer gesloten bij gebrek aan bewoners.
En globaal heeft een belangrijk deel van de bevolking het materieel nog nooit zo goed gehad.
De mensheid wordt steeds langer, Nederlanders horen tot de grootste mensen.
We leven steeds langer en blijven steeds langer gezond door oa alle preventie en vaccinatie programma’s.
Het weer wordt steeds instabieler en de doorsnee Nederlander krijgt daardoor steeds meer stimuli voor somberheid, neurasthenie en klaaggedrag.
Toch is er hoop en licht aan het einde van de tunnel.
We gaan tezijnertijd dood en reïncarnatie blijkt een religieus artefact uit vervlogen tijden, opgepoetst door madam Blavatsky en consorten uit de theosofische club. Helaas wetenschappelijk geen spoor van bewijs, integendeel!
We kunnen dus veilig aannemen dat met ons verscheiden wij van de door Paul benoemde ellende definitief verlost zijn en de wereld van onze destructieve tendensen.
Tot die tijd resteert ons de liefde, de vriendschap, gelijkmoedigheid, onze constructieve tendensen en onze capaciteit tot hoop.
Met Gerard van het Reve zeg ik: “Laten wij moedig voorwaarts gaan! “
G.J. Smeets zegt
Moedig voorwaarts, inderdaad. Maar Van het Reve voegde er aan toe: Maar waarheen?
Sjoerd, je stelt:
“We kunnen dus veilig aannemen dat met ons verscheiden wij van de door Paul benoemde ellende definitief verlost zijn en de wereld van onze destructieve tendensen.”
Dat klinkt in mijn oren een beetje als ‘Na ons de zondvloed.’ De huwelijken waar je het over hebt leveren nogal wat kinderen op. En voor die kinderen ligt het toch echt wel omgekeerd: na de zondvloed wij.
Sjoerd zegt
Ha nee G.J.,
Dit is te makkelijk geknipt en geplakt. Het staat in dezelfde alinea waarin ik beschrijf wat ons te doen staat tot het moment van verscheiden.
Maar, laten we bescheiden zijn en het laten bij ‘wat ons resteert..’. ‘Over ons graf heen willen regeren’ heeft veel veel ellende veroorzaakt.
Huwelijken leveren kinderen op, de goede en de slechte. Er is helaas geen 1 op 1 relatie van de kwaliteit van het huwelijk van de ouders met de kwaliteit van leven van de kinderen die zij verwekt hebben.
Ik houd het bij ‘moedig voorwaarts’, “Maar waarheen?” is een speculatieve vraag, daar houd ik mij niet mee bezig, zonde van mijn energie.
Ik houd het bij: “Tot die tijd resteert ons de liefde, de vriendschap, gelijkmoedigheid, onze constructieve tendensen en onze capaciteit tot hoop”.
Hartelijke groet, Sjoerd