Als je nooit maatschappelijk getinte plannen maakt, kan je dan teleurgesteld worden over je leven, je bestaan? Is het mogelijk om geen plannen te maken voor de toekomst, je eigen leven? Geen dammen op te werpen in de levensstroom.
Aan kinderen wordt gevraagd: wat wil je later worden? Nooit worden ze gewaarschuwd om geen plannen te maken om teleurstelling te voorkomen. Ik moest daar vandaag aan denken omdat ikzelf een vrij organisch leven heb geleid. In grote lijnen zonder het maken van plannen.
Ik vond regelmatig materiaal, mensen op mijn weg die mij inspireerden om er invulling, gevolg aan te geven. Een nieuwe richting in te slaan. Noem het toeval. Ik weet wel, de meeste mensen gaan planmatig door het leven. Dat doen ze om te overleven. Dat deed ik ook – toevallig.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie