Ze staan broederlijk naast mekaar op een plank in de Kloosterbunker van het Boeddhistisch Dagblad: de metalen stoepa en het evenzo metalen Amsterdammertje.* De stoepa bedoeld om je hart te openen en het Amsterdammertje om de boel te blokkeren. De stoepa of stupa is een boeddhistisch bouwwerk dat de relieken van een boeddhistische heilige bevat.
Van oorsprong was het Amsterdammertje een kleine kanonsloop op zijn kop in de grond geplaatst. In de tijd van het paard met wagen en de niet duidelijk afgebakende weg of stoep kwam het geregeld voor dat de gevel van een hoekhuis werd geschampt. Amsterdammertjes komen ook in andere steden voor dan in onze hoofdstad. Stoepa’s zijn er niet veel in Nederland en België. Wij kennen er drie: eentje in het Waalse Huy, een in het Vlaamse Schoten en de andere in het Friese Hantum. Ons Amsterdammertje is gestileerd van vorm. Gladjes mag je wel zeggen.
Wij van de redactie kijken graag naar buiten, naar de samenleving waar van alles gebeurt. En niet gebeurt. We zijn een beetje jaloers op de Hare Krishna-beweging, waarvan de volgelingen luidkeels en in het openbaar hun liefde voor Krishna uiten. Niet dat wij al zingend boeddha-boeddha, hare boeddha in de Kalverstraat of de Coolsingel of de Meir ten gehore zullen brengen. Dat is een beetje opdringerig. Maar een lange rij stoepa’s langs de weg, daar zijn we niet tegen.
Maar oh, oh, oh. Het Amsterdammertje blijkt helemaal geen Amsterdammertje te zijn, zo reageerde een lezer. Ze schrijft: Goedemorgen BD. Wellicht nog niet helemaal ontwaakt. Het linkerobject is geen Amsterdammertje. Maar de Rotterdamse tegenhanger. Rotterdamse paaltjes in Rotterdam. De wethouder Buitenruimte van Rotterdam overhandigde het eerste paaltje aan haar Amsterdamse collega.
Lot zegt
Goedemorgen BD.
Wellicht nog niet helemaal ontwaakt. Het linkerobject is geen Amsterdammertje. Maar de Rotterdamse tegenhanger. Rotterdamse paaltjes in Rotterdam.
De wethouder Buitenruimte van Rotterdam overhandigde het eerste paaltje aan haar Amsterdamse collega.