Het jaar 2024 – dag 65 – ondernemingsraad

In de praatshow Sophie en Jeroen – naar andere praatshows luister ik niet omdat ze op een vorm van inquisitie lijken hoe ze met genodigden praten en vrouwelijk presentatoren een aanhangsel lijken te zijn van de mannelijke presentatoren, praten regelmatig slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag over hun ervaringen. Momenteel voornamelijk in de media, zoals WNL. Het is niet best, en dan druk ik me nog voorzichtig uit, hoe vrouwelijke medewerkers binnen de omroep behandeld zijn door opgefokte presentatoren.

Ik ben altijd, als oud-voorzitter van een ondernemingsraad, verbaasd over het feit dat de leden van de ondernemingsraden bij die media blijkbaar hebben zitten slapen. Geen goede contacten hadden met de achterban en signalen niet  oppakten of onder het tapijt veegden, de slachtoffers niet serieus namen. Keer op keer. Ik vind dat verwerpelijk en ook onbegrijpelijk.

Leden van ondernemingsraden worden getraind door deskundigen om signalen van welke aard ook binnen een onderneming te signaleren en ermee aan de slag te gaan. De directie daarmee te confronteren en verbeteringen te eisen. Dat zijn ze niet alleen wettelijk verplicht maar ook moreel. Ze zijn, als het goed is, ogen en oren van het personeel, de waakhond die ook kan bijten. Ja, ik weet dat er ondernemingen, bedrijven en instellingen zijn met een cultuur waarin medezeggenschap niet serieus genomen wordt. Met de wet aan haar zijde kan een OR dat afdwingen.

Het is al meer dan twintig jaar geleden dat ik na dertien jaar als OR-voorzitter van een dagblad stopte. We waren een krachtige raad en de kiesmannen en vrouwen, leden van de raad, wisten precies wat zich binnen de onderneming afspeelde. En waren ook bereid om maatregelen af te dwingen bij de directie. Oogkleppen waren ons vreemd. En veel eerder al had ik als voorzitter van de OR een vertrouwenspersoon aangesteld bij wie personeelsleden die te maken kregen met ongewenst gedrag binnen de onderneming terecht konden. Een paar keer per jaar voerde ik vertrouwelijk overleg met haar, bespraken dan de melding en het verloop. Zeker eenderde van de melders was man die zich ergerden aan het gedrag van vrouwen, onbetamelijk en grof woordgebruik en er ook niet van gediend waren om op de billen geslagen te worden. Een spiegel? Alle gevallen van grensoverschrijdend gedrag werden ter kennis gebracht van de directie en hoofd P&O met de eis dat die moesten stoppen en zonodig de cultuur binnen het bedrijf aangepast. Of daders ontslagen.

Het ging niet altijd formeel, die meldingen. Als ik door het bedrijf liep, zag en hoorde ik soms dingen die niet door de beugel konden. En greep in. Een bedrijf moet een veilige omgeving zijn voor iedereen. Hoe kan het dat dat niet gebeurde door de ondernemingsraden van media die nu onder vuur liggen?

Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.