Laatst sprak ik met mijn schoonzoon over de verrukkelijke gevoelens die vrijkomen bij het stofzuigen van de woning. Hij zuigt om schoon te maken, ik ook, maar ervaar dat ook als een meditatieve bezigheid. Langzaam maar kordaat beweegt de borstel zich over de gladde vloer van de Kloosterbunker.
Mijn geest is leeg, in die zin dat ik niets vastgrijp, en de stofzuigerzak raakt vol. De Miele staat op de fluisterstand maar heeft nog voldoende kracht om te reinigen. Als ik het apparaat uitschakel kijk ik tevreden rond. Niks is zo prettig om in een schoon huiselijk klimaat te leven.
Tot ik het pluisje, vuiltje of besje op de vloer zie liggen, ontsnapt aan de zuigmond en aan mijn ogen. Het is niet zo dat mijn wereld dan in elkaar stort maar het levert onaangename gevoelens op van onvoldoende aandacht, met de Franse slag, dat soort zaken. Ja, het leven valt niet mee, het stofzuigen ook niet. Vele pluisjes maken een hoop. Steeds maar opnieuw beginnen.
Mijn schoonzoon ervaart hetzelfde.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Frank zegt
Dank…Ook voor de mooie bijsluiter
Michel Ball zegt
Koop toch een Dyson man !
Léon zegt
De Franse slag kan zeer bevrijdend werken.