De straatboa’s, de bijzondere opsporingsambtenaren die op straat en in de publieke ruimte controleren op overtredingen door het publiek, hebben deels hun zin gekregen. Deze nepagenten legden de afgelopen week het werk neer en demonstreerden, wijdbeens op de plaats rust, keurig op een afstand van anderhalve meter van elkaar, om hun eisen voor een wapenstok en pepperspray kracht bij te zetten.
Als ik het goed begrepen heb, heeft de verantwoordelijk minister ingestemd met het dragen van een wapenstok, mits de burgemeester van de gemeente waarin die boa’s werken dat nodig vindt.
En waarom hebben die boa’s die wapenstok nodig? Ze zeggen: om zich te kunnen verdedigen tegen agressief publiek. Ja, u hoort het goed: verdedigen. Maar in de praktijk komt het neer op geweld, mensen slaan met een knuppel. Dat willen die boa’s. Tot nu toe was aan de politie het monopolie van geweld voorbehouden. Agenten die jaren lang getraind zijn, ook in de-escalatie. Dat is verruimd tot de boa, en straks tot de assistent boa, en daar weer de helper van. Allemaal gekleed in die afschuwelijke uniformen die het straatbeeld verzieken.
In de VS zijn er meer dan 18.000 politie-eenheden. Ze rijden rond in pantserwagens, zijn zwaar bewapend, dragen gevechtskleding, ze kunnen zo de gewelddadige boeddhisten in Birma gaan assisteren. Die politiemensen zijn niet met maar tegen de burgers. Ze schieten mensen dood en benemen ze het kostbaarste wat een mens heeft: de adem. En ze knuppelen er lustig op los. Niet om zich te verdedigen maar uit machtsmisbruik. Er gaan in de VS stammen op om tot 1 politiekorps te komen, met dezelfde wetten en regels. Een humane politie.
In Nederland gaat het met die met wapenstokken/knuppels bewapende nepagenten juist de andere kant op. Ze willen zich verdedigen, zeggen ze. Maar zouden ze zich ooit afvragen waarom mensen op hen zo agressief reageren? Ze zijn geen vlees en geen vis. Geen politie en geen burgers. Er lijken er steeds meer te komen. Ze hebben al eigen vervoer, een eigen vakbond, eigen knuppels ook. Welke burgemeester schaft ze weer af? Wie controleert de controleurs?
Ik zeg: weg met overbodige regels, de coronatijd bewijst dat mensen zelf regelen en beslissen wat goed en gezond is, een enkele uitzondering daargelaten. Ik krijg het maagzuur van boa’s en andere in nepuniformen gestoken controleurs. Vroeger hingen er bordjes in het openbaar vervoer in Rotterdam met de tekst(vrij weergegeven) jongeren onder de 18 jaar dienen hun zitplaats af te staan aan ouderen en invaliden. De trams en bussen reden in een zelfregulerende maatschappij.
Dat zou onze toekomst moeten zijn, zeg ik als onbezoldigd predikant van artikel 1 gemeente.
Moedig voorwaarts!
Gerard van der Berg zegt
Vroeger hadden agenten een keurig colbertje aan en een stopdas om. Of ze je toen nog met twee woorden aanspraken kan ik niet herinneren.
Toen gingen, begin negentiger jaren, een stel politiebobo’s op werkbezoek naar de States. Dolenthousiast kwamen ze terug. “We hebben er veel geleerd,” verklaarden ze voor de pers, “veel moderne inzichten opgedaan.”
En nu moeten ze zich steeds vaker verdedigen tegen agressief publiek.
Ruud van Bokhoven zegt
Als het aan mij persoonlijk ligt hoeven er in het geheel geen politie en boa’s te zijn, maar helaas zijn ze nodig.
Stel dat je hen van de ene op de andere dag stil zou leggen, gaos breekt er uit, iedereen neemt het eigen recht in handen, plundering en diefstal op allerlei fronten en niemand is meer veilig zowel buiten als binnenshuis. Gezag is er helaas nodig en verhard is de maatschappij, stond men vroeger de zitplaats in het openbaar vervoer af aan ouderen, nu blijft men zitten en is er geen ontzag voor politie en orderbewaarders en kan je mishandeld worden of in de rivier geduwd worden zoals onlangs gebeurde.
Zeg maar niets tegen iemand die de regels tot zelfs grof hebben overtreden, scheldwoorden en de meest erge ziekteverwensingen kan je krijgen. De mens is helaas veranderd en daar moet de politie en boa’s helaas in meegaan, al had ik het liever totaal anders gezien, een vredelievend en begripvol volk met respect en compassie voor zijn medemens, maar dit schijnt ten opzichte van heden een sprookjesgedachte te zijn.