Vandaag heb ik naar het stadskantoor van de gemeente Bunkerstad een mail gestuurd met het verzoek mijn geslacht M niet meer te vermelden in het register van de burgerlijke stand en ik wil ook een nieuwe identiteitskaart zonder geslachtsaanduiding. Een mail met dezelfde strekking stuurde ik naar de bank en het CBR, de belastingdienst, het pensioenfonds en zo meer. Ik heb ook mijn naam veranderd in Jo met het gevaar dat iedereen nu gaat zingen: Jo met de banjo…Ik wil geen post meer ontvangen gericht aan de heer J. Hoek, maar gewoon aan Jo. Dat kan staan voor Joop, Johannes, Johanna, Joke enzovoort.
Met mijn verzoeken sluit ik aan op de eis van minister Ingrid van Engelshoven- vanaf nu voor mij I.- aan speelgoedfabrikanten om speelgoed genderneutraal te verpakken. Niks geen blauw meer voor jongens en rose voor meisjes. Wat een schitterend idee van een minister, wat is ze begaan met de mensheid en Nederland. Allemachtig, wat een vondst.
Mijn besluit om genderneutraal door het leven te gaan heeft ook gevolgen voor mijn kinderen en kleinkinderen. Ze hebben geen vader of grootvader meer, ik ben Jo, zonder banjo. Mijn zoon en dochter geef ik codes waaruit hun geslacht niet valt te duiden.
Op straat zien onwetenden mij natuurlijk als een man. Ik heb overwogen om in een boerka door het leven te gaan, maar op die uiterst genderneutrale dragers wordt ook al gejaagd. Misschien is een pet met de naam Jo erop geborduurd daar wel een alternatief voor.
Het valt me overigens wel op dat I (Van Engelshoven) zich wel als vrouw kleedt. Dat staat weer haaks op haar beleid.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Ruud van Bokhoven zegt
Ach Joop, blijf gewoon wie je was en hoe je je voelt, maar voel je je als Jo, ook prima maar niet omdat een minister dat zegt.
Verkleedpartijen hebben we al in een circus en een kabinet als verkleed en gedaante verandering vind ik al meer dan genoeg een circus.
hanneke alblas zegt
Waar een minister zich al niet druk om maakt, zulke onbenulligheden. Ze kan zich beter afvragen waarom de jeugd zich verdooft met allerlei pilletjes. Er voor de jongeren zo weinig kans is op huisvesting.
Mijn drie kleinkinderen, twee meisjes en een jongen spelen met rolbevestigend speelgoed. De jongen is gek van Harry Potter en de meisjes houden zich bezig met mode en poppenhuis. Oja, 1 meisje zit wel op judo.