De hond lijkt blij te zijn mij weer te zien. Met een wankele tred loopt hij hard op mij af. Ik aai de oude hond. Kom maar gauw naar binnen, zeg ik, de deur van de Kloosterbunker uitnodigend voor hem open houdend. Zijn bazin volgt.
Zij heeft hem de naam Wankele Wolf gegeven, de hond heet anders. Hij is ongeveer dertien jaar oud en loopt beroerd tegen het eind van zijn leven. Soms gaat het slecht met de hond, soms minder slecht, het varieert van dag tot dag. Wankele Wolf is onder behandeling bij een fysiotherapeut voor honden, die de wervels weer recht probeert te zetten. Zodat de pijn vermindert en het lopen beter gaat. De bazin, die goed voor Wankele Wolf zorgt, heeft rubber schoentjes aangeschaft- met klittenband, die aan het loopgedeelte van de achterpoten zijn bevestigd, zodat Wankele Wolf wat minder wankel loopt.
Ik kijk in de Bunker naar de hond, die ligt te slapen. Vergankelijkheid is niet altijd leuk.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen.