Omvormer Faber lijkt nu ook haar plannen om (arbeids)migranten tegen hun zin uit te zetten, gezinnen uit elkaar te rukken, het voortbestaan van bedrijven op losse schroeven te zetten, uit te gaan voeren in de wereld van de konijnen. Ja, u leest het goed, konijnen.
Het zit zo. Op het prachtige Waddeneiland Vlieland zaten in de duinen en elders daar nog maar ongeveer vijftig konijnen, de rest was dood gegaan. Konijnen hebben een belangrijke functie om flora en fauna op peil te houden, verplaatsen door hun gegraaf zand en kruiden en wortels dus het bestand moest op peil gebracht worden. Waarom weet ik niet maar met natuurlijke voortplanting lukte dat niet. De dieren hadden lak aan dat spreekwoord.
Het ministerie van Faber ging op zoek naar konijnenmigranten, om ze om te vormen. Naar Vlieland te verplaatsen. De keus viel op de konijnenpopulatie op de Rotterdamse Maasvlakte. Mooie, gezonde konijnen, met poten als kabeltouwen door het Rotterdamse motto ‘niet lullen maar poetsen’ in dit geval ‘niet wachten maar graven’. Arbeiders gingen aan de slag om de konijnen te vangen en vorige week werden ze uitgezet op Vlieland. De omgevormden hadden al snel contact met de oorspronkelijke konijnenbevolking van het eiland. Niks van eigen konijn eerst. Mensen spreken dezelfde taal van welkom en genegenheid. Al moesten de Friese konijnen wel even wennen als de migrant zei ‘ik gaat even dit en dat doen’. En de naam Faber werd niet genoemd, daar hebben de konijnen een hekel aan, aan die omvormer.
Het jammere is wel dat door het oppakken en het tegen hun zin afvoeren van de Rotterdamse konijnen het gezinsleven van die dieren op de Maasvlakte verstoord is. Kleine konijntjes missen nu hun ouders, grootouders en andere familieleden. Het gegraaf ligt grotendeels plat. Flore en fauna hebben een deuk opgelopen. Samen leven is niet meer mogelijk.
De arbeidsmigranten konijnen op Vlieland redden zich wel, het eiland is grotendeels autovrij, hetgeen een nare platgereden dood voorkomt. Vele generaties lang hebben ze zich al moeten aanpassen, zijn soms op de vlucht geslagen, zochten hun geluk in andere gebieden. Ze hadden toen nog geen last van jagers als Faber. Die konijnenmigranten. De opbouwers.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie