Henk van Kalken: ‘Je stoot je teen. Aauw! Die rotdrempel, ik ga dat kloteding eruit breken. Je hebt pijn en wat je wilt is geen pijn. Logisch, toch? Je focust niet op wat je hebt, maar op wat je niet wilt hebben.’
Henk van Kalken
Henk van Kalken – Goed en Kwaad
In mijn achtertuin had ik geheel eigenhandig een kuilgrot uitgegraven. Nadat ik me in een bordeauxrood gewaad had gewikkeld, en een kussen van gedroogd gras tegen pijnlijke gluteus maximussen had neergelegd ging ik zitten. Vooraf sprak ik de gelofte uit dat ik niet meer zou opstaan vóórdat ik ‘Het’ bereikt had.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (8)
Henk van Kalken: ‘Tot iemand mij een boek gaf waarin iets over dzogchen stond. Ik las de eerste bladzijde en het was me te moede alsof ik met een gouden lichtstraal ergens tussen de ogen geraakt werd. Dit was een werkelijk totaal dogmavrij pad, geen exclusiviteit, geen gecompliceerde metafysica en geen gedweep met exotische franje en lama-aanbidding door zoekende westerlingen, die zo ongeveer de gebraden duiven op gouden schoteltjes aandroegen.’
Geloof en intieme zaken
Henk van Kalken. ‘Wat bezielt het ene mens om het andere opdringerig voor te willen schrijven wat wel en wat niet mag? Vooral, en in de eerste plaats: Geloof.’
(Boeddhistisch) beledigd
‘En hoe staat het dan met het boeddhisme? Hoewel ik dzogchenbeoefenaar ben heb ik ook veel affiniteit met de leer van de Boeddha. Ben ik hierin te beledigen? Hm, nauwelijks’. Omslagfoto – Goff Smeets – de grot.
Nu
Ik vraag me wel eens af of die in spirituele kringen hardnekkige neiging om een niet-bestaand momentum ‘nu’ te noemen, iets te maken heeft met de menselijke behoefte aan ‘vastigheid.’ Een ‘nu’ om vast te grijpen, terwijl er niets is om vast te grijpen.
Henk van Kalken – Dzogchen, een staat van zijn
Dzogchen is de werkelijke, natuurlijke staat van zijn, die iedereen al bezit en die alleen nog maar ontdekt hoeft te worden, een staat voorbij alle concepten.
Henk van Kalken – ‘ik heb mezelf voor een groot deel bevrijd’
Henk van Kalken bracht in zijn kindertijd-om aan mishandeling in de thuissituatie te ontkomen, geruime tijd door in een kindertehuis. Daar kwam hij van de regen in de drup. Vernedering, mishandeling, seksueel misbruik, het was er allemaal.
Ahobel Nuytinck – ‘Die stank, het vuil, ik was dat totaal niet gewend, maar het stemde tot nederigheid.’
‘Dit was heel intens!’ Ik ben nog nooit lijflijk in een situatie geweest waar zoveel basaal leed en pijn te zien, te horen te ruiken was.’
Henk van Kalken – Valse Guru’s
Ja hoor… het is weer zover. Het zoveelste bericht – deze keer over een geestelijke die spiritualiteit via zijn geslachtdeel denkt te moeten uitdragen. Wat was er deze keer weer mis? Oh ja, iets met nonnen ergens in China in een klooster. Voorafgegaan door allerlei berichten over hetzelfde in theravadistische kring en in een behoorlijk groot aantal Tibetaanse centra en kloosters.
Henk van Kalken – willebeest
‘Wij zijn ons brein,’ filosofeert Dick Swaab, terwijl daar geen enkele wetenschappelijke bewijsvoering voor bestaat, volgens criticasters. ‘We are our thoughts, but we are not our brain,’ zei een Tibetaanse lama tijdens een bijeenkomst die ik in het voorjaar bezocht, en daar houd ik mij aan, zoals Olivier B. Bommel placht te zeggen.
Henk van Kalken – katerlijden
‘Als een braaf dzogchenbeoefenaar probeerde ik mijn ernstig verstoorde staat van zijn zichzelf te laten bevrijden en niet al mijn gedachten te volgen die stormenderhand opkwamen. Te vergeefs. Ik had er gewoon zwaar de pest in.’