When you’re weary, feeling small
When tears are in your eyes, I’ll dry them all (all)
I’m on your side, oh, when times get rough
And friends just can’t be found
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

When you’re down and out
When you’re on the street
When evening falls so hard
I will comfort you (ooo)
I’ll take your part, oh, when darkness comes
And pain is all around
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

Gisteravond bekeek ik op tv de ingeblikte documentaire over Bridge over troubled water van Paul Simon en Art Garfunkel. De opnamen over de totstandkoming van de song waren indrukwekkend, beide mannen gaven in beeld een toelichting. Technici en muzikanten vertelden over de unieke sound.

Ik was aangedaan door het prachtige lied. Ben dat altijd al geweest. Die prachtige stemmen, die autonome mannen. De geest van vrijheid en liefde. Vroeger. Herinneringen. Eenzaamheid. Verliefdheid.

Ik ben geen boeddhist omdat de Boeddha dat ook niet was. Maar koester wel het gedachtegoed van deze man die van grote rijkdom is. Ik ben een vrij gevestigde volger van zijn leer.

Ineens besefte ik al kijkend naar de documentaire dat de leer van de Boeddha in zijn pure vorm een brug is over stinkend water, op de pijlers van het leven, met dood, onheil en viezigheid. Dat sommige boeddhistische leraren overdag met een zachte bezem miertjes verwijderen om ze niet dood te hoeven trappen en zich een paar uur later vergrijpen aan vrouwen, mannen en kinderen. Dat in verre landen boeddhisten moorden plegen en verkrachten.

Wie over de toch niet altijd comfortabele brug loopt- onderhoud blijft gewenst, je kunt er afspringen of op klauteren, ervaart die  verschrikkelijke dingen, leert ervan, en bereikt uiteindelijk de overkant. Gate, gate. Golden gate bridge. Bridge over troubled water. It will comfort you.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.