Er is een beeld uit het nieuws dat mij heel erg bijblijft. In de dagen na de massale aanrandingen op nieuwjaarsnacht in Keulen demonstreerde de kunstenares Milo Moiré naakt voor de domkerk met een plakkaat waarop: ‘Respektiert uns! Wir sind kein Freiwild, selbst wenn wir nackt sind!’ Respecteer ons! We zijn geen loslopend wild, zelfs als we naakt zijn!
Teisho
Elke teisho gaat over jou…
Als je jezelf afbakent, jezelf afscheid van alles, ben je alles kwijt- ben je niets, heb je niets. Dan gedraag je je als een bedelaar, een schnabbelaar.
Je leeft nu om je ware gezicht te ontmoeten
Raak niet verwikkeld in een besef van ‘ontmoeten met’, het is niet nodig om je vast te grijpen. Ontmoet dit werkelijk, en er is geen ruimte om vast te houden.
Mysterie
Werkelijkheid is één stap recht vooruit.
Het gaat nergens heen, het is niet ergens anders, het is hier, nu, dit moment.
Overdracht van verdienste, maar welke?
In het prille westerse boeddhisme zit het bereiken er weer goed in. We zijn in de ban van de zelfverbetering. We verwachten vooral veel van meditatie. De meeste van die verwachtingen, inclusief de verlichting, hebben daarenboven nog maar weinig met boeddhisme te maken maar zijn louter westerse fantasie en naïeve pop-psychologie.
In onze zengroep kwam de vraag op: ‘zijn wij nu boeddhisten?’
‘Willen wij het etiket boeddhist op onszelf plakken?’ Er was een gedeeld aanvoelen dat de identiteit boeddhist ons niet lekker zat.
Als een bende idioten
Terwijl op hoog niveau processen gevoerd worden over misdaden tegen de menselijkheid, zien we in onze onmiddellijke leefomgeving de menselijkheid uit de common sense wegglippen.
Wie ben jij?
Harada Roshi is een fantastische meester. Als je voor hem zit, hoef je niets te zeggen. Hij weet gewoon wat er gaande is’. Deze zin in een artikel in het Boeddhistisch Dagblad, trof mij als bijzonder shockerend.