• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Eén lichaam, vele ledematen

2 januari 2021 door Ciska Matthes

De tempel bestond bij gratie van de talloze donaties die mensen van heinde en verre kwamen brengen. Geregeld werden er grote zakken rijst gebracht, dan weer dozen met noedels of een halve oogst wortelen. Ook alles wat men niet meer kon verhandelen, kwam bij de tempel terecht.

Zo ontvingen we in de zomer hele kratten met bultige tomaten die om esthetische redenen niet verkocht konden worden, overschotten aan kool, waterige pompoenen, daikon (rettich) of bittere sinaasappels. Soms met honderden kilo’s tegelijk. Dan brak er een tijd aan van eenkleurig eten: bijvoorbeeld wortelsoep, wortel-pekels, wortelsalade en dan nog maar eens wortelsoep.

Roshisama kwam meestal naar beneden om zo’n schenking te bewonderen. Hij knikte dan zachtjes en liet zijn ogen liefdevol langs de groenten dwalen, terwijl wij met zijn allen ons best deden om de hele berg te wassen, te sorteren en te verwerken.

Er waren soms ook andere donaties van meer luxueuze aard, als iemand de bewoners wilde verwennen. Op de twaalfde van de maand kregen we bijvoorbeeld steevast verse walnotenbroodjes, of soms kwam er opeens een lading kleefrijst in bamboebladeren gewikkeld of een lokale zeewier-lekkernij. Voor ons westerlingen niet altijd iets om op af te rennen, maar de Japanse bewoners smulden er zichtbaar van.

Je kon de devotie van de schenkers voelen. Het gebeurde wel eens, dat een gast die iets had meegebracht, je aansprak met gevouwen handen en een buiging: ‘Dankjewel voor je zenbeoefening!’

Ik voelde me dan eigenlijk een beetje beschaamd. ‘Weet je wel hoe lastig ik zazen vind en hoeveel egocentrische gedachten ik nog heb?’ dacht ik dan bij mezelf. Ik voelde me geen haartje heiliger dan de bezoekers. Maar ik vouwde mijn handen en bedankte terug uit de grond van mijn hart. ‘Domo arigato gozaimasu!’

Isshin: één geest, één hart.

Deze liefdevolle houding van de schenkers kwam voort uit het wijze besef dat we niet gescheiden waren. Terwijl de mensen buiten in het dorp hun eigen levens leidden en hun families onderhielden, spanden wij ons in de tempel in om onze geest te kalmeren en de weg van de Boeddha te realiseren. Direct of indirect voor het welzijn van iedereen.

Deze Japanse mensen leefden vanuit een traditioneel geloof in karma-verbintenis. Wie de tempel steunde, zuiverde daarmee zijn eigen karma. Dana (vrijgevigheid) zuivert immers het hart.

Dit gaf me soms veel moed en energie: ik wist dat ik het niet alleen voor mezelf deed, maar ook voor hen, voor alle levende wezens.

Samu-e

Op een mooie dag kreeg roshisama bezoek van een wat stuntelig ogende zakenman in een ouderwets pak, die een naaiatelier in een andere stad scheen te hebben. Roshisama had een heel lang gesprek met deze meneer, misschien ging het over problemen in de familie, of was het iets diep spiritueels?

Hoe dan ook wilde deze volgeling graag een groot gebaar aan de tempel maken: alle bewoners zouden van hem nieuwe samu-e krijgen, zwarte katoenen zen-pakken. Het was december, het begon koud en stil te worden in de tempel, we waren nog met een man of twintig en met deze donatie voelden wij ons enorm verwend.

De meesten van ons droegen bij elkaar geraapte, tweedehands samu-e. Buiten bij de waslijnen stonden een paar grote tonnen gevuld met door gasten achtergelaten kleding. Daar was altijd wel iets te vinden voor je outfit: bijvoorbeeld een versleten linnen top of een vaal-zwarte broek met net iets te korte pijpen; altijd wel min of meer goed genoeg om in rond te lopen. Maar nu kreeg ieder zijn of haar op maat gemaakte pak! Het eerste wat gedaan moest worden, was onze precieze maten opmeten. Armen wijd, van pols tot pols, binnen- en buitenlengte van de benen, enzovoorts. Zo stonden we ‘s avonds in het halfdonker in de Dharmahal en noteerden vlijtig elkaars maten op losse formulieren. Die werden ingezameld en toen was het afwachten.

In het nieuwe jaar, toen we het al bijna vergeten waren, kwam er een telefoontje van het atelier: de pakken waren af. Het was nog een hele klus geweest, vertelde de schenker, maar de medewerkers hadden er hard aan gewerkt. Er was alleen één klein probleem: alle formulieren waren door elkaar geraakt, en het was niet meer te achterhalen welk kledingstuk bij welke naam hoorde. Zouden we dat alsjeblieft misschien zelf uit kunnen zoeken?

Dit verhaal ging gepaard met vele malen gomen nasai, onegaishimasu en sumimasen: talloze verontschuldigingen. Ik kon ze horen door de hoorn, die de dienstdoende monnik aan zijn oor hield. Deze deed glimlachend, met een twinkeling in zijn ogen, zijn best om de beller helemaal gerust te stellen. We moesten er allemaal zachtjes om grinniken.

Toen de zending tenslotte aankwam, verzamelden wij ons in kleine groepjes in de hal en gaven de kledingstukken door: die broek past jou vast wel, en zijn deze mouwen lang genoeg voor jouw armen? Het was een intiem en kameraadschappelijk samenzijn.

‘Banmotsu ittai naru’ – de talloze dingen zijn één lichaam – zei roshisama vaak. Dat bewees zich keer op keer op allerlei manieren. We bewogen nu waarlijk als één lichaam – met heel veel ledematen. Uiteindelijk had iedereen een volledige set, en het leek eigenlijk niet zoveel uit te maken of het precies de jouwe was, want alles zat lekker ruim.

Ik voelde me heel stoer in het dikke katoen, de poffende mouwen en ruime broekspijpen. Bij elke stap gedragen door de wijsheid van roshisama en de devotie van deze vrijgevige zakenman.

Ciska Matthes woonde en trainde van 1999-2005 (zes jaar lang) in Bukkokuji, de tempel van de in 2018 overleden boeddhistische meester Harada Tangen roshi in Obama, Japan.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Geluk, Gezondheid, Japans boeddhisme, Onderwijs, Voedsel, Zen

Lees ook:

  1. Sogenji desu – En dit is Nederland (Oranda desu)
  2. Herinneringen aan Harada Tangen roshi – Umeboshi: ‘only one doing’
  3. Herinneringen aan Harada Tangen roshi – koud is ook warm
  4. De kok zet het werk van de boer voort

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Ciska Matthes

Ciska Matthes beoefent en begeleidt meditatie, mindfulness en yoga in Amsterdam. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 maart 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 10 maart 2021
    Lezingenserie 'Mystiek leven'
  • 11 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 12 maart 2021 - 14 maart 2021
    Zen Spirit Weekend over Angst, Zen en Vertrouwen
  • 13 maart 2021
    Workshop meditatie | Verborgen Vrijheid online
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Verkiezingen: Hoe te kiezen als boeddhist?

Adi Ichsan - 8 maart 2021

Met de verkiezing in aantocht, worden wij als burgers gevraagd om de maatschappelijke plicht te vervullen. Hoe moet je als boeddhist kiezen? Moet je überhaupt gebruik maken van je recht om te kiezen? Zei de boeddha niet dat je het eigenpersoonlijk belang niet moet volgen en dat je bij ideeën twisten geen partij moet kiezen, volledig gelijkmoedig los van deze wereld?

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Bijna raak is helemaal mis – de via negativa naar niet-weten
  • Het jaar 2021 – dag 67 – Maarten
  • Boeken – Jongeren. Klimaat. Nu.
  • Wakker Dier lanceert de Ontstemwijzer
  • Vondst eerste kievitsei start van weidevogelseizoen 2021

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens