Vannacht een paar keer wakker geweest. Alsof de nacht in stukjes is geknipt. M’n huisgenoten zijn de deur al uit. De krant is aan de onderkant nat en de pagina zijn nog moeilijker te scheiden dan anders. Poetin steunt de moordenaar Assad, maar heeft hij niet een punt als hij zegt dat de VS zich als wereldrechter gedraagt? Alsof de Amerikanen schone handen hebben. Mansveld schuttert als een betrapt kind, maar die kamerleden, sluw sprekend met één oog naar de camera, vertrouw ik ook niet. Ik heb nog twee uur en besluit iets goeds te doen. Ik zuig en dweil het hele huis van m’n vriendin. Ze zal vanavond blij zijn.
In de kantine zeurt een collega dat ik voor de gezelligheid wel wat eerder had kunnen komen. ‘Om dat domme gelul van jou aan te horen zeker’, denk ik bij mezelf. Krijg de gelede bus toegewezen. Traag als dikke stront en gedoe om in de dorpen tussen alle fietsers en rollators door te wurmen. Als ik aangemeld heb en alles opgestart, sluit de voordeur niet. Een ervaren collega die langs fietst komt er ook niet uit. Ik ga terug naar kantoor en vraag een andere bus. Henkie, de ondersteuner van de dag loopt mee, rommelt wat en zegt ‘pak 3216 maar’. Ik voer alle handelingen opnieuw uit, maar dan roept Henkie vanuit de sleurhut: ‘Het is voor mekaar, ga toch maar met deze!’ Ik log uit en start in de lange lummel alles opnieuw op. De deur sluit half. ‘Je moet ‘m even een zetje geven’, zegt Henkie. ‘Elke keer zeker’ verzucht ik ‘dat ga ik niet doen Henkie en ik heb bovendien geen zin om straks ergens langs de kant van de weg te staan. Ik pak toch maar die ander’. Opnieuw opstarten. Moet nog wegrijden en nu al tien minuten vertraging. Rij verderop een halte voorbij waar iemand wilde uitstappen. M’n humor is te chagrijnig. Niemand lacht. Na de tweede stoeprand wordt het zelfs stil in de bus. In Amersfoort krijg ik opnieuw een kapotte bus. Bouwt geen luchtdruk op. komt niet uit de parkeerrem. M’n vriendin belt en vraagt waarmee ik de houten vloer heb gedweild. ‘Ik heb ‘m net in de olie gezet en dan ga jij er met een ontvetter over heen?’. Nu duurt het oponthoud een half uur. De volgende 80 vertrekt al. Rij binnendoor zonder passagiers naar de garage. Even geen mensen. Probeer te ontspannen, maar er knelt een band rond m’n hoofd.
En dit is nog maar de eerste van de vier edele waarheden…
