Ik vraag mij wel eens af
Als ik mijn ogen sluit
Verdwijnt de wereld dan?
Ben ik in mijn slaap,
mijn bewustzijn kwijt?
alles afgegrendeld kan ik er niet uit?
Of is er misschien een deur
Waardoor ik mijzelf kan zien
En als dat zo is wie kijkt er dan?
Als ik mijn lijfje zie?
Volgens de wetenschap
Zie je alles op z’n kop
En je hersens vangen
Dat dan weer op
Wat zien je ogen eigenlijk
Zonder je brein
Wat is werkelijkheid
Is de realiteit maar schijn?
Hans zou zeggen ‘Ik weet het niet
Gooi het maar in een put ehh punt
Dan verdwijnt het wel
Doe maar wat je niet laten kunt
Uiteindelijk is er niets”
Maar dat niets doet wel zeer
Toen ik sloeg op mijn duim
Nog meer de tweede keer.
Mijn hele duim aan puim
Ik vraag mij wel eens af
Als ik dit, deze wereld projecteer
Dit hele universum
Op de eeuwigheid van het bestaan
Ben ik het? of projecteert het heelal?
Waar komt het allemaal vandaan?
Nou ja, dat denk ik dus wel eens
Zo achter mijn PC.
En dan ben ik zo blij, zo dolblij
Dat ik even op moet staan
Voor een plasje op de WC.
Categorieën: Zeshin van der Plas, Columns, Zen
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie
Ja, herkenbare gedachten, en dan is het voor die nacht klaar met de slaap. Leuk hoor die waarachtigheid, achter de sluier vandaan, bewustzijn in andere dimensies, verlichting?, maar waakzaamheid kan te intens zijn. Vooral als je geen pillen van de dokter wenst te slikken…
Waar zou ik pillen voor moeten slikken?
Pillen tegen gedachten? Pillen tegen de regen, pillen tegen de wind de zon, gedachten komen en gaan net als wolken, en wolken zijn niet van mij, evenmin als gedachten. Maar je kunt er wel leuk mee spelen, net als met wolken.