Saskia Kalb: De schoonheid van angst
Helaas heeft Kalb van het boeddhisme niet veel begrepen, blijkbaar is haar enige bron het boekje van Chögyam Trungpa ‘Smile at fear’. Dat blijkt ook uit de nogal gepsychologiseerde uitleg van de angst als een pijnscheut van het ego. Het ego is fragiel en eenzaam en het verstand heeft dat door, vandaar onzekerheid en angst. Volgens Kalb is het ego in het boeddhisme dus een soort interne ruzie.
Er is niets en al helemaal geen boeddhisme dat teruggaat op de Dharma van de eerwaarde heer Gotama.
Het is de stok in de handen van angstige machiafellisten, die gebruikt wordt om mensen te overheersen, te misbruiken, te verkrachten en te doden.
Het is de knuppel van heersers en leraren die de verkeerde afslag hebben genomen.
Pas op voor hen en vooral voor hen die zeggen geen leraar of heerser te willen zijn, maar zich wel zo gedragen en de Dharma van de 4 waarheden en het 8 – voudig pad misbruiken voor hun eigen niets ontziende gewin.
Pas op voor de fabel die boeddhisme heet, maar egoïsme in de hand werkt.
Betreedt de diamant en laat je er door doordringen, zodat je niet langer hecht aan een besmeurd etiket, maar werkelijk het pad van liefde en oprechtheid kan gaan.
Niet meer gericht op de fabel van verlichting, maar om te ontwaken in de wereld waarin mensen werkelijk samenleven in respect en liefde voor elkaar en zichzelf.
Dit leven, deze wereld bestaat alleen maar omdat wij hem zo waarnemen.
Geen ander wezen hecht aan het bestaan van mensen dan wijzelf.
De eerwaarde heer Gotama probeerde om ons uit te leggen dat wij alleen kunnen blijven bestaan en in vrede samenleven als wij elkaar en onszelf gedragen op de manier zoals zijn 8- voudig pad samenvat.
Daar is geen fabelnaam en religie voor nodig. Dat kunnen we doen door voor elkaar te zorgen en vervolgden en vluchtelingen een veilige en vredevolle plaats te geven.
Ik vind het verschrikkelijk wat ik lees. Ik ben vriend van BOS. Ik heb een email aan ze gestuurd waarin ik mijn grote teleurstelling uit dat BOS zo eenzijdig aandacht besteedt aan Bhutan. Dat hele BNG is een farce!
Klopt, heb hier al eerder over bericht. Was helemaal enthousiast over de docu van de BOS over Bhutan. Ook in het blad de Happinez was er een zeer positieve reportage van een caberetiere die daar was. Maar helaas zware teleurstelling om dit soort berichten te lezen….
Jaren geleden zag ik op tv bij Hello Goodbye een vluchteling uit Bhutan zijn verhaal vertellen aan Joris Linssen. Ik heb toen nogmaals gekeken om te verifiëren of ik de naam van het land nou goed had verstaan. Dat bleek inderdaad het geval. Toen was het voorbij met de rozegeur en maneschijn.