• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Achtergronden » Angel Kyodo – ‘Alle witte mensen zijn racistisch’

Angel Kyodo – ‘Alle witte mensen zijn racistisch’

3 juni 2020 door Ciska Matthes

‘Alle witte mensen zijn racistisch’, zegt zenlerares Angel Kyodo Williams uitdagend. Er gaat een golf van ongemak door het publiek. Het is een doordeweekse avond in buurthuis Holendrecht in Amsterdam Zuidoost. Williams is overgekomen uit de VS om onder andere over haar nieuwste boek ‘Radical Dharma: Talking Race, Love and Liberation’ te vertellen.

Dit boek is ontstaan in de geest van de beweging Black Lives Matter: zij en twee andere zwarte auteurs, ook boeddhisten, vertellen n.a.v. de politiemoorden op zwarten over hun ervaring met zwart zijn in de VS en de boeddhistische oefening. Het bespreekbaar maken van racisme is waar het Williams om gaat. De pijn benoemen en erbij kunnen zijn; bearing witness, getuige zijn, in de woorden van Bernie Glassman (leraar van Williams). De eerste stap naar genezing.

‘Wees eens eerlijk’, nodigt Williams de zaal uit, ‘wil je misschien je hand opsteken als je er moeite mee had toen ik zei dat alle witte mensen racistisch zijn?’ Een paar weifelende handen komen omhoog. Williams knikt bemoedigend: ‘Dit zegt op zich al iets, toch? Ik bedoelde niet te zeggen dat je slecht bent of opzettelijk racistisch’ legt zij uit, ‘maar begrijp me goed, we zwemmen allemaal in dezelfde zee.’ We zijn opgevoed in en doordrongen van een racistisch wereldbeeld. Doordrongen van het idee van witte superioriteit: wit is altijd het beste, zwart is toch minder. Zolang we niet expliciet antiracist zijn, houden we dit systeem in stand, legt Williams uit. Wel comfortabel wanneer je aan de kant van de overheerser zit.

Verschillende zwarte en witte deelnemers staan deze avond op om hun ervaringen te vertellen, de achterstand van zwarte mensen in Nederland wordt uit de doeken gedaan: zoveel zelfmoorden onder zwarte jongeren, hoge werkloosheid, een slechter toekomstperspectief, enzovoorts. De benadeling is ook in Nederland niet te ontkennen.

Gaandeweg komt er toch meer lucht in de zaal: de pijn mag worden uitgesproken, vooroordelen die al generaties bij wit en zwart bestaan, worden benoemd maar niet verdedigd! Er ontstaat langzaam aan een gemeenschappelijke ruimte waarin de pijn gezien wordt, terwijl duidelijk is dat men elkaar het liefst wil begrijpen en respecteren. Zo ontstaat er inderdaad een gevoel van genezing en openheid.

Angel Kyodo Williams gaat de confrontatie niet uit de weg, integendeel, zij zoekt die bewust op. Het ongemak en de vooroordelen aan beide zijden bespreekbaar maken vindt zij essentieel om tot heelheid te komen. ‘Het belangrijkste is in dialoog te gaan’, stelt zij, ‘te vaak wordt het probleem onder het tapijt geveegd.’ Witte mensen willen de pijn van zwarte mensen liever niet zien, want ze willen geen schuld dragen. Het is veiliger om je in je bevoorrechte positie op te sluiten en het probleem te ontkennen. Ook zwarte mensen zwijgen vaak om pijnlijke discussies te voorkomen, ze besparen de witte het ongemak. Dat is jammer, zegt Williams nadrukkelijk. Genezing is voor beide partijen noodzakelijk. Racisme is in de eerste plaats het probleem van de witten, deze onzuiverheid begint bij hen. Racisme kan heel subtiel of impliciet zijn, het betekent niet per se dat je hardop roept dat alle zwarten slecht zijn. Telkens wanneer de ‘ander’ die zich anders gedraagt dan de heersende cultuur wordt vermeden, belachelijk gemaakt of niet voor vol aangezien, dan is er sprake van racisme. Dit maakt het structureel niet makkelijk voor zwarte mensen om een volwaardige rol in de maatschappij te krijgen.

Reverend Angel (zoals zij als zenpriester ook genoemd wordt) deed vorige maand verschillende boeddhistische centra aan als Jewel Heart, Shambhala, de Noorder Poort en Zen River. Overal haar gehoor aansporend tot zowel introspectie als sociale actie. Zelf kwam Williams als jongere in aanraking met de dharma door het boek ‘Zen mind, beginners’ mind’ van Shunryu Suzuki, dat ze bij toeval in een boekhandel ontdekte. Er was een onmiddellijke, diepe herkenning: ‘Dit boek sprak mijn taal!’

Ze begaf zich vervolgens als enige kleurling naar de New Yorkse Village Zendo om zazen te beoefenen. Na een paar weken kreeg ze de taak de makugyo (houten slaginstrument) te slaan. Glimlachend herinnert Williams zich: ‘Ik had het er niet makkelijk mee, ik was ervan overtuigd dat ze mij die opdracht gaven omdat ik zwart was: ‘zwarten kunnen goed ritme houden’. Wekenlang zat het me dwars.’ Totdat er weer een nieuweling kwam die het van haar over moest nemen, dit bleek gewoon wat nieuwkomers altijd gevraagd werd! Ditmaal was haar wantrouwen onterecht.

Zo geïnspireerd was Williams door zen, dat ze haar nieuwe inzichten met haar eigen gemeenschap wilde delen- ‘je hoopt natuurlijk, dat je het lijden van je eigen mensen kan verminderen als je zelf iets ontdekt hebt’. Maar Williams merkte dat mensen in de zwarte gemeenschap niet klaar waren voor de dharma zoals die gepresenteerd werd. Het kwam niet over.

Tenslotte besloot ze zelf een boek met de basale leer van de Boeddha te schrijven. Het werd het boek ‘Being BlackZen and the Art of Living with Fearlessness and Grace’ dat eengroot publiek bleek aan te spreken. ‘Ik wilde geld verdienen om verder zen te kunnen studeren, en dit leek een goed idee.’ Het boek bewees zichzelf als een toegankelijke en herkenbare introductie in het boeddhisme. Doorspekt van voorbeelden uit haar eigen ervaring, legt het uit hoe de dharma ons leiden kan. Hiermee bleek het ook een zwart publiek aan te spreken.

‘Naïef genoeg ging ik ervan uit dat sangha’s vanuit hun overtuiging zwarte mensen zouden verwelkomen, maar het omgekeerde bleek waar. Zwarte mensen kwamen in de diverse sangha’s dezelfde problemen tegen als overal. Basale openheid en welwillendheid waren niet voldoende.’

‘De bestaande samenleving overheerst in de sangha’s, als de leer van de Boeddha niet in ruime zin wordt opgevat; dit gebeurt makkelijk wanneer het onderricht aan de bestaande samenleving wordt aangepast, in plaats van omgekeerd, door de lens van de leer naar de samenleving te kijken. Het verbaasde Williams: ‘Ik zelf werd door de dharma opener jegens mensen die ik eerder genegeerd had. Maar voor de sangha’s werkte dat blijkbaar niet zo.’ Daarom besloot Williams zich op activistengroeperingen te richten die zich wel bezig hielden met hoe mensen leed veroorzaken voor anderen en schade toebrengen aan de aarde. Het leek haar een goed idee om hun de dharma te brengen.

Geïnspireerd door psychiater M. Scott Peck (auteur van ‘A Road Less Traveled’), begreep Williams hoe belangrijk het was om bíj het lijden te kunnen zijn en problemen aan te kaarten om daarmee spiritueel verder te kunnen groeien. ‘Als we onze ijskast niet schoonmaken, kunnen de vergeten restjes tot een bron van ziektekiemen worden. Is het niet beter ze gewoon op te ruimen zodra ze beginnen te ruiken?’ Met andere woorden, als we het lijden dat aanwezig is onder ogen durven zien, maken we een begin met het heelmaken van de samenleving voordat het verder escaleert.

Williams: ‘Daarom spreek ik van ‘radicale dharma’: wanneer we de dharma betreden, moeten we compleet naar onszelf kijken, inclusief alle dingen die we hebben verwaarloosd. En zo de wereld radicaal beginnen te veranderen.’ Toch meent Williams dat activisme en dharma niet één ding kunnen worden; ze kunnen wel met elkaar communiceren. Beiden beogen immers het lijden te beëindigen en vooral de dharma kan ons terugbrengen naar onze ware plaats van liefde en vrijheid.

Dit artikel werd al eerder, op 11 juli 2016, in het Boeddhistisch Dagblad geplaatst. En vanwege de actualiteit hergepubliceerd.

Links: www.angelkyodowilliams.org en www.radicaldharma.org

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Mensenrechten, Zen Tags: Angel Kyodo, Cisca Matthes, dharma, geweld politie, racime, radicaal, reverend Angel, VS, witte mensen, zwarte mensen

Lees ook:

  1. Angel Kyodo – ‘Alle witte mensen zijn racistisch’
  2. Angel Kyodo Williams in Nederland
  3. Amerikaanse puber – (h)erkend als boeddhistische lama
  4. Anthony ‘Amp’ Elmore – ‘De zwarte boeddhistische stem in de wereld’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Icare zegt

    3 juni 2020 om 23:12

    Witte mensen willen de pijn van zwarte mensen liever niet zien, want ze willen geen schuld dragen.

    Lachwekkend triest dit, dus jullie visie is de enige juiste? Racisme is natuurlijk en geen sociaal construct.

  2. Jacob van Keulen zegt

    4 juni 2020 om 11:43

    Er bestaat ook een emoji met een politieke lading: de Ok Hand. Dit gebaar verwijst niet alleen naar oké maar is ook een manier om witte superioriteit te verkondigen. Dat komt omdat je in de vingers ook een “W en een P kunt zien,wat voor White Power staat. See for yourself.

  3. Shika zegt

    5 juni 2020 om 13:12

    “Alle zwarte mensen zijn racistisch.”
    Als ik een stukje zou schrijven met deze titel zou ik aan de hoogste boom geknoopt worden op dit forum.Het zou niet eens geplaatst worden.
    Andersom kan het blijkbaar wel.
    Voor de duidelijkheid. Van mij mag alles geplaatst worden.

Primaire Sidebar

Door:

Ciska Matthes

Ciska Matthes beoefent en begeleidt meditatie, mindfulness en yoga in Amsterdam. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 26 mei 2022 - 29 mei 2022
    Hemelvaartretraite Schoonheid van Zijn
  • 27 mei 2022 - 29 mei 2022
    'Gezond leven, natuurlijk sterven'
  • 29 mei 2022
    Nyinthün, dag van stilte en meditatie
  • 29 mei 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 30 mei 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Grondlegger van de BOS – Jean Karel Hylkema overleden

Jacques den Boer - 26 mei 2022

In 1999 gaf de overheid een zendmachtiging aan de Boeddhistische Omroep Stichting. Jean Karel Hylkema werd daarvan niet alleen ongeveer vijf  jaar  bestuurder en manager. Hij was tegelijk programma-adviseur voor de tv- en radioredactie, naast programmadirecteur Babeth VanLoo, en werkte mee aan tv-documentaires als interviewer.

Tulpenboeddhisme: Hoe het boeddhisme in Nederland wortel heeft geschoten (4 en slot)

Jacques den Boer - 26 mei 2022

Onder aanvoering van de Rigpa-boeddhist ir. Jean Karel Hylkema , de gelauwerde cineaste en Dzogchen-boeddhiste Babeth VanLoo en een nieuwe BUN-voorzitter, prof. dr. Johan Niezing, kwam er uiteindelijk toch per 1 september 2000 een zendmachtiging voor radio en tv.

‘Yatra naar Majjhimadesa – een pelgrimsreis naar het Middenland’.

Guy E. Dubois - 24 mei 2022

De Majjhimadesa was de broedkamer van de Dhamma —de Leer van de Boeddha’s. Het is het gebied waar de Boeddha geboren werd, waar hij tot Zelfrealisatie kwam, waar hij predikte en het parinibbana bereikte. In Boeddha’s tijd waren overgrote delen van het Middenland bedekt met junglevegetatie. De fauna was veelzijdig en bestond o.m. uit leeuwen, tijgers, herten, olifanten en neushoorns.

Baas over eigen karma

Kees Moerbeek - 22 mei 2022

Het individu is de enige die de volledige controle heeft over zijn daden, ongeacht de druk die anderen op hem kunnen uitoefenen. Een onheilzame handeling onder grote druk uitgevoerd, heeft echter een ander karmisch effect dan een vrijwillige onheilzame handeling.

Boekbespreking- De lach van de Boeddha. Een ontmoeting met de boeddhistische filosofie

Erik Hoogcarspel - 21 mei 2022

Vandepitte gooit zijn lezers al snel in het diepe met zijn uiteenzetting over de leegte. Hij geeft daarbij een eigen interpretatie, die enigszins afwijkt van de boeddhistische teksten.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Verlichting is geen absence – de trance van U.G. Krishnamurti
  • De virtuele denkster 371
  • Haiku
  • Dick – Zwaard van liefde
  • India heeft mogelijkheid om dialoog over Tibet aan te gaan met China

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens