• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Psychotherapie en meditatie

18 november 2019 door Ksaf Vandeputte

Meditatie en psychotherapie vormen in feite twee polen van eenzelfde gebied. Na een tijd heeft het in psychotherapie geen zin meer om eindeloos in jezelf te blijven wroeten. Na een tijd mediteren, beland je weer in een diepere laag van waaruit inhouden naar boven komen waar in feite psychotherapie of op zijn minst ondersteuning van een ander voor nodig is. Meditatie en psychotherapie overlappen mekaar, vullen mekaar aan maar hebben ook belangrijke verschillen.

Psychotherapie is nuttig als je merkt dat je vastloopt in je leven en zeker als je merkt dat het vastlopen te maken heeft met patronen. Patronen veranderen pas als je beseft dat je problemen niet aan anderen liggen maar aan je eigen kijk op het leven. Maar psychotherapie heeft haar grenzen. Na een tijd kan het soms navelstaren worden. En het is ook niet zo gezond en nuttig om alleen maar naar onze problemen te blijven kijken. Op een bepaald moment weet je wat je te doen staat: gewoon leven, in de aanvaarding van je beperkingen én je mogelijkheden. Er zal altijd wel iets zijn dat niet af is, so what?

Aan de grenzen van psychotherapie

De kern van psychotherapeutische vaardigheden is een gepast evenwicht tussen afstand en nabijheid. Nabijheid is warmte, empathie, meeleven. Afstand is neutraal kunnen waarnemen. Tussenin zit mededogen: we zijn allemaal kleine, kwetsbare mensen, daarin zijn psychotherapeut en cliënt gelijk voor de wet. Als psychotherapeut nodig ik mijn cliënt uit om met mededogen naar zichzelf te laten kijken. Warm en betrokken zijn bij pijnlijke ervaringen én ze noch weg duwen, noch zich er door laten meeslepen. Op die manier spreken we het neutrale waarnemen aan, wat niet alleen een psychotherapeutische vaardigheid is maar ook een houding waar de meeste meditatietradities rond draaien. Meditatie is neutraal kijken naar wat je meemaakt. Maar wel kijken met warme sympathie, want een koele, afstandelijke positie innemen is geen meditatie maar rationalisering.

Psychotherapie en meditatie raken mekaar in het gebied waar we opnieuw in contact proberen te komen met een natuurlijke levensstroom, een energie die alles doordringt en die binnen en buiten ons stroomt. Het heeft lang geduurd voor in de westerse psychologie -soms- aanvaard wordt dat bewustzijn niet gelijk staat aan de rede, maar dat het om een heel gamma van vermogens gaat. De neurobioloog Antonio Damasio heeft de opbouw van bewustzijn helder in kaart gebracht: stofwisseling – basale reflexen – gedrag in verband met pijn en genot – aandriften en motiveringen – primaire emoties – geschakeerde gevoelens – empathie en sociale vaardigheden – spirituele beleving. Dit komt bijzonder treffend overeen met de 2500 jaar oude inzichten van de boeddhistische psychologie…

Als we ons onbehaaglijk beginnen voelen, keren we onze aandacht meestal af van het ‘lastige’ gevoel. Als therapeut probeer je dan om de aandacht opnieuw te richten en het gevoel in het bewustzijn te integreren. Psychotherapie en meditatie zijn in wezen een poging om een ontspannen bewustzijnstoestand te creëren die lang genoeg duurt om onze oude verkrampingen op te merken, en die vriendelijk genoeg is om deze verkrampingen ook te durven loslaten.

Een psychotherapeut moet zich naar het einde van een begeleiding onmisbaar maken. Vandaar dat het einde van een psychotherapeutische begeleiding voor mij ook het begin kan vormen van een gezamenlijke meditatie. Als mijn cliënt dat wil natuurlijk. Meestal vormt dat geen beletsel omdat ik liever spreek van een meditatief bewustzijn ontwikkelen. In therapierichtingen die daar bij aansluiten, is er ook openheid en aanvaarding tussen therapeut en cliënt, zonder alles verklarende theorie of vooropgezet doel. Zo is het enige doel in een meditatief bewustzijn eveneens openheid ontwikkelen voor zowel pijn en beperkingen als voor mogelijkheden en innerlijke vrede.

Aan de grenzen van meditatie

Meditatie zonder psychotherapie kan zinloos zijn, omdat je met mediteren ‘onthecht’ rond de minder aangename kanten van jezelf heen kan blijven draaien. Woede, hebzucht en angst worden ook in oosterse benaderingen als negatieve emoties beschouwd maar men gaat er meestal wel van uit dat je ze moet doorleefd hebben om jezelf ervan te kunnen bevrijden. Het is niet zo moeilijk om mystieke toestanden te ervaren tijdens meditatie. Zowel westerse als oosterse mystici waarschuwen voor de illusie van schijnbare verlichting die meestal gewoon een vlucht is uit de realiteit, en in wezen gewoon hoogmoed. Het is ontzettend moeilijk om geduld te blijven opbrengen voor je ‘kleine ik’ dat je na zo’n extatische ervaring toch gewoon weer tegenkomt.

Er is ook een essentieel verschil tussen de meeste psychotherapieën en meditatie. Psychotherapie gaat in de eerste plaats om het helen van gekwetste gebieden van onze psyche, en dat is hoe dan ook een tijdelijke en beperkte activiteit. Meditatie is een bewustzijnstraining die levenslang doorgaat. Elementen van meditatie zijn kalmte, aandacht en inzicht maar net zo essentieel is het element herhaling. We zullen altijd nieuwe bewustzijnslagen vinden waarrond conditioneringen en groeikansen zitten. Voluit voor meditatie kiezen, is proberen om je ‘zelf’ helemaal los te laten, in het besef dat elk ‘zelf’ een constructie is. In de praktijk komt dat neer op je zoveel mogelijk proberen te herinneren dat elke grens tussen jezelf en de rest van de wereld kunstmatig is.

‘Jezelf helemaal loslaten’ klinkt mooi, in de praktijk duurt dat lang en gaat het moeizaam. Meditatie levert rust en evenwichtigheid op, maar een gevaar is dat we onszelf forceren om sneller ‘resultaten te boeken’. Sommige meditatievormen hebben krachtige effecten en leiden eventueel tot angsten, hallucinaties, gevoelens van vervreemding… Mediteren gaat om een paradoxaal evenwicht tussen ons ego loslaten en een voldoende stevig ego hebben, precies om er op te kunnen terugvallen in de stress van ons dagelijks leven.

Niet psychologiseren a.u.b.

In wezen staan we in psychotherapie en in meditatie voor dezelfde uitdaging. In psychotherapie komt er een moment waarop praten niets meer oplevert, behalve een inkomen voor de therapeut. Als therapeut wil ik problemen die in feite maatschappelijk zijn niet te psychologiseren. Mensen die niet mee kunnen of willen met het collectieve presteren en consumeren zijn voor mij de gezonde individuen die signaleren dat de samenleving ziek is. Zij zijn mijn zielsverwanten.

In meditatie komt dan weer het moment waarop dapper blijven observeren van mijn adem en van mijn drukke geest niets opleveren, behalve tijdelijke ontspanning. De diepste veranderingen gebeuren in stilte, zonder iets te doen of willen. ‘Verder’ gaan in mediteren is een oefening in leven met onzekerheid en paradoxen. ‘Onzekerheid’ is vooral een probleem voor onze ratio die éénduidige antwoorden wil. Echte inzichten, wijsheid, creativiteit… realiteit zijn nooit éénduidig.

Het is zoals het is

Mediteren kan een dialoog worden met al onze bewustzijnslagen die als potentieel liggen opgeslagen in het onbewuste. De breedste en diepste vorm van bewustzijn is intuïtie, de directe vorm van weten die je niet kan verklaren of sturen. In feite kan mijn kleine, bange ik enkel vanuit deze intuïtieve zelfkennis een dialoog aangaan met de rest van de wereld. De grootste onzekerheid is dat ik het leven enkel kan ontvangen en aanvaarden. De grootste paradox is dat ik pas ‘zekerheid’ voel als ik durf vertrouwen op iets wat groter is dan ik zelf en dat dit iets mij het leven schenkt.

In het boeddhisme noemt men deze ultieme realiteit eenvoudig ‘het is zoals het is’ of ‘ik ben zoals ik ben (en dat is ok).’ Het is simpel maar ons ego vindt het lastig om te accepteren dat dingen niet zijn zoals we het zouden willen. Het is ook moeilijk te accepteren dat alles wat bestaat uniek is, dat alles dus verschillend is. In het bijzonder de verschillen tussen mensen maken ons onzeker en eenzaam. Om die onzekerheid en eenzaamheid op te heffen, vechten we of klampen we ons vast, manipuleren of ontkennen we. Veel agressie is in feite een kinderlijke behoefte aan almacht en dus controle. Naast het oefenen van aandacht en kalmte is in meditatie daarom ook het oefenen van zelfbeheersing essentieel, uiteraard zonder daarin rigide te worden.

Voorbij de grenzen ligt…

De grootste genezing is overigens niet het wegwerken van ons eigen lijden maar het herkennen en erkennen van het lijden van anderen, en daar samen concreet wat aan doen. Vooral door mededogen met de ander laten we ons ego los. In het westen vergeten we gemakkelijk dat meditatiepraktijken in het oosten niet op zichzelf staan maar onderdeel uitmaken van een grondige training in moreel besef, psychologische kennis en leren samenleven in een gemeenschap. Eigenschappen als oprechtheid, vriendelijkheid, soberheid en hulpvaardigheid zijn wellicht sterkere krachten om onszelf te veranderen dan meditatie op zich. Meditatie is vooral het individuele onderzoek van wat ons tegenhoudt om die eigenschappen toe te passen.

Daarnaast vergeten we in het westen dat men in het oosten vooral onder leiding van een leermeester en in groep mediteert. De leermeester is in zekere zin een psychotherapeut. In die zin dat hij zowel theoretisch als vanuit zijn eigen ervaring kan kaderen welke inhouden vrij kunnen komen als we tijdens meditatie in onze diepere lagen belanden. Wanneer bijvoorbeeld een lading verdriet loskomt, toont de leermeester met zijn houding hoe je ermee omgaat, rustig, aandachtig en begrijpend. Vervolgens leert hij zijn leerling er neutraal naar kijken. Gevoelens mogen er dus zijn, samen met een nieuwe houding: je duwt niets weg of je wakkert niets aan. Je zoekt de middenweg tussen de uitersten van afweer of herhaling, waarbij het midden een nieuwe houding van aandachtig waarnemen wordt. Tot het gevoel oplost, of althans tot de oude opgestapelde lading oplost, die rond het reële, actuele gevoel is gaan zitten.

Bewustzijntraining is een verfijning van onze aandacht. Eerst ervaren we ruwe emoties en impulsen, dan geschakeerde gevoelens en dan subtiele energiestromen binnen en buiten ons. In het westen klasseren we deze bewustzijnsaspecten in aparte vakjes als ‘laag’ en ‘hoog’, ‘normaal’ en ‘paranormaal’. Van de oosterse psychologie kunnen we leren het totale bewustzijnsspectrum te zien met acceptatie van zowel de pijn van isolement als de euforie van eenheidsgevoelens. In het westen worstelen we vaak in ons eentje met de complexiteit van onze geest en van onze samenleving. In het oosten wordt de meditatiebeoefenaar gesteund door zijn medebeoefenaars en op gezette tijden door de leermeester. Boeddha, Christus of elke andere inspiratiebron helpen ons heen en weer te stromen tussen isolement en verbondenheid. Mediteren is ons individualisme doorzien en onze geest verbinden met de rest van de schepping.

Literatuur:

J.H. Almaas, Het niets, Altamira, Heemstede, 1997
De Dalai Lama en Howard Cutler, De kunst van het geluk, Rainbow Pockets, ’s Gravenhage, 1999
David Brazier, Zentherapie, Asoka, Nieuwerkerk a/d IJssel, 2000
Ken Wilber, Integrale psychologie, Ankh-Hermes, Deventer, 2001
Mark Epstein, De stroom van zijn, Servire, Utrecht, 2002
Antonio Damasio, Het gelijk van Spinoza, Wereldbibliotheek, Amsterdam 2004

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Dharma en filosofie, Mindfulness, Vipassana Tags: Antonio Damasio, bewustzijn, bewustzijnslagen, Boeddhisme, dialoog, grenzen, Ksaf Vandeputte, levensstroom, meditatie, psycholoog, rede

Lees ook:

  1. Psychotherapie en meditatie
  2. Enkele dingen die elk mens hoort te weten over meditatie
  3. Ksaf – Kernelementen van boeddhistische therapie (2 en slot)
  4. ‘Het feit dat de mens zich bewust kan zijn van zijn nietigheid in het universum (minder dan een stofje) is een wonder’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Ksaf Vandeputte

De Vlaming Ksaf Vandeputte (1952) werkt als maatschappelijk werker en psychotherapeut. Hij is zeer geïnspireerd door het boeddhisme, meditatie en psychotherapie vormen volgens hem twee polen van eenzelfde gebied. Hij is lid van twee sangha’s in Vlaanderen en gewijd door Dharmavidya (David Brazier), maar even goed geïnspireerd door Thich Nhat Hanh en Ton Lathouwers. www.meditatief.be 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 21 januari 2021
    Gratis proefles cursus Caring - Caring from the heart
  • 21 januari 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • 21 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 22 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 23 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Verkiezingen 2021 – ‘Er is menselijke warmte nodig in de politiek’

Wouter ter Braake - 18 januari 2021

Ik lanceer een ander alternatief. Een brede bewustzijnsbeweging. Een beweging van kiezers die het geluk van alle mensen vooropstelt en als uitgangspunt neemt. Op basis van een bewustzijn dat boosheid transformeert in wijsheid. Een bewustzijn dat gefundeerd is in het besef van verbondenheid van al wat leeft. Een bewustzijn dat verschillen respecteert en met een warm hart en open mind openstaat voor dialoog.

De Lotussoetra – boeddhisme en politiek

Erik Hoogcarspel - 14 januari 2021

In de Lotussoetra worden de geboorte, de meditaties, het ontwaken het preken en de dood van de Boeddha beschreven als niet meer dan een show die hij opvoert. Het is een didactische methode. In feite is hij de eeuwige wetgever van het universum en daarom de inrichter van de ware politiek.

Het boeddhisme en religie

Erik Hoogcarspel - 12 januari 2021

Is het boeddhisme een religie, een levensweg of een filosofie? Als je deze vraag aan meerdere mensen stelt krijg je geheid verschillende antwoorden en voor elk antwoord valt wel iets te zeggen.

Tien jaar Boeddhistisch Dagblad

Joop Ha Hoek - 8 januari 2021

...

Jasper Schaaf – Marx’ diepe respect voor Aristoteles

gastauteur - 1 januari 2021

Jasper Schaaf: 'Aristoteles noemt het doel van het menselijk bestaan ‘geluk’. Klinkt dit te makkelijk? Is het vreemd? Speelt zo’n ver, groot en toch belangrijk doel echter ook geen belangrijke rol in de vroegere geschriften van Marx, waar hij nog meer dan later op de werken van Georg Hegel en Ludwig Feuerbach leunt?'

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • ‘Minister draagt schutter Cevdat Y. nu wel voor bij de koning voor gratie’
  • Niet-weten is geestverruimend, maar niet heus
  • Het jaar 2021 – dag 20 – afstand
  • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
  • De kern van yoga – Karma yoga (deel 1)

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens