Vroeger, toen hij jonger was dan nu, en op weg was naar het Zuid-Franse plaatsje Bourg-Sant-Andéol, zong hij uit volle borst Here comes the sun. Niet-Chef genoot van dat klimaat, de zonnebloemen, de lavendel, de wijn en de terrasjes. De laatste dagen haat hij de zon. U moet weten: de Kloosterbunker in Bunkerstad, waar Chef dit krantje maakt, heeft een raampartij van wel acht meter breed. Als de zon schijnt schijnt ‘ie de hele dag in het gezicht van Niet-Chef, mits deze achter zijn PC zit, en dat is al gauw vijf uur per dag, De warmte koestert de Bunker, maar niet het gemoed van Niet-Chef. Het gratis licht maakt dat hij geen letter meer ziet op zijn scherm. Gordijnen dichtdoen helpt niet, de zonwering in de winter laten zakken is raar. Een zonneklep opzetten dan? Die heeft Niet-Chef niet. Wel mondkapjes. Niet-Chef moet eigenlijk dankbaar zijn voor de zon, die elke dag weer schijnt, maar hij moppert.
Een vriendin van Niet-Chef deed hem de suggestie in de lift van de Kloosterbunker in Bunkerstad te gaan werken. Daar schijnt te zon niet. Een tafeltje en stoel zijn daar gauw geplaatst en de PC heeft er ook bereik op Wi-Fi. Maar het is toch een hele stap. Chef neemt al gauw een meter vloeroppervlak in beslag en daar kunnen geen andere Bunkerbewoners staan. Toch is het een leuk idee, Niet-Chef als liftboy Abeltje van Annie M.G. Schmidt. Op en neer, op en neer en niet uitstappen. Wat zullen de Bunkerbewoners opkijken als Niet-Chef het advies opvolgt. Vijfde etage: redactie Boeddhistisch Dagblad. Gaat u naar beneden of omhoog?
Petra Klene zegt
Pas maar op Joop met werken in de lift. In dat verrukkelijke kinderboek van “Abeltje” van Annie MG Smit, schoot die lift door en kwam ergens in Amerika terecht
Joop Ha Hoek zegt
Ik weet het, ik heb als kind dit boek talloze malen herlezen. Helaas is dit een nieuwe en veilige lift, de avonturen moeten van de Bunkerbewoners komen.